[...] Ανάμεσα στους Παριανούς, χθεσινούς και σημερινούς, που με περισσή αγάπη αλλά και ανιδιοτέλεια διακόνησαν ολόκληρες δεκαετίες το πατρογονικό τους νησί, η συγγραφεύς αναγνωρίζει, ξεχωρίζει αλλά και κυρίως προβάλλει τον Ζαχαρία Στέλλα, όχι μόνο για τη διπλή του ιδιότητα, του υπεύθυνου δηλαδή λαογράφου και του αισθαντικού φωτογράφου αλλά και την υπερβολική του σεμνότητα, σεμνότητα που τον εμπόδισε να γίνει, όπως ασφαλώς του άξιζε, νωρίτερα γνωστός στους ευρύτερους επιστημονικούς κύκλους της πατρίδας μας.
[...] (Από τον πρόλογο του βιβλίου)